PUSHTO SMS P#3

چہ دبل وی نوساقی وی.چہ زماشی نوملاشی.چہ زماوی مروروی رانہ.چہ دبل شی نوپہ خولاشی.چہ دبل وی نوبادشاوی.چہ زماشی نوگداشی.اغیارتہ سپینہ خلۂ ورکوی.ماتہ کلہ نن کلہ صباشی.

تل به ستوري په آسمان وي زبه نيم¤هر چمن به گلستان وي زبه نيم¤كه در ياد شوم پ هر زاي كي بہ مي گورے¤هرمحفل به په جهان وي زبه نه بم¤دومره كبر غرورمكوه دلبره¤ په خفل كبر به فخيمان ي زبه نه بم¤

خوشحالئ دئ په نصیب قدم قدم شه- په منزل کیی دی گلونه دم په دم شه- هر سحر دئ د اختر غندئ سحر شه- د غمونو نه دئ لرئ کور او در شه. او اختر د مبارك شه: بيا هغا شان اوايا ميري جان

یو نظر یی اوسوم چی کتل به یی لا سنگه وی.چم گاونڈیی خکلے دے محل به یی لاسنگه وی.اے زڑه داشنا کلی ته مه زه لیونے به شی.خپله چی خایسته دے نوچی خپل به یی لا سنگه وی.زه یی دکوسے په کانڑو ڈیر زل اوده شوے یم:کانڑی یی پاسته دی چی سنگل به یی لاسنگه وی.لاس چی اشنا راکڑوداسی غنے په ما ودریدے سوچ کوم چی غاڑه ورکول به یی لاسنگه وی.وگوره گریوان م ورته وازه خوله نیولے دے دا خو یی مسکاده چی خندل به یی سنگه وی. ‎.

تور لحد ته مي درون كره بيا به زي مخ قبلي ته مي راستون كره بيا به زي كء وفا ما سره نه كوي جانانه حال په شاه مي د مجنون كره بيا به زي فيصل وائ اخري خدمت مي اوكره سر نه لاندي مي زنگون كره بيا به زي

زه به سنگه نه جڑیگم چی موسم دجڑیدودے. نه می زڑه په قلاریگی نه آشنا د ھیریدو دے زھ بہ تیگہ پہ زڑہ کیگدم آو پہ دی سوچ بہ اودہ شم. چی آخیر بہ شی سحر دا ماخام پہ ختمیدو دے‎.

ستا دمینے نا انکار کولے نہ شم، محبت کی داسی کار کولے نہ شم، دا خو تا یی چی پا ھر چامینیگی، زہ خو بل چا سرا پیار کولے نہ شم، بےوفا دلبرا پٹ پہ تا مین یم، پہ خکارہ درتہ اظھار کولے نہ شم، راشہ راشہ ما چی زڑہ درلہ درکڑے، پہ اور سوازم انتظار کولے نہ شم

د صورت نہ دچا غم نۂ معلومیگی زڑه ئ گوره چہ پۂ زڑه ئ سۂ تیریگی کوم انسان چہ د ھر چا مخکےخندیگی پوھہ شہ چہ پۂ پٹہ ڈیرجڑیگی د ھجران ددرد نہ ھغہ سوک خبردی بے وطنه چہ دچا شپے سباکیگی ‎

راته يه اوے چہ چیڑےبه مے نه* دا خلقو مخکے تنگوے به مے نه* مه ورته اوے چہ سرے شونڈے غواڑم* دي راته اوے چہ چیچے به مے نه* مه ورته وئیل زه به چک لگوم* دي وئیل خوله درکوم خو خوژاوے به مے نه:

د یار غم کے اوسیدل سہ ٹوقے نہ دی، مڑو مڑو سترگو تا کتل سہ ٹوقےنہ دی. نیمہ شپہ شولہ یادونہ راوریگی، د اسمان ستوری شمارل سہ ٹوقے نہ دی. قلم شونڈو پہ سر کیدہ اے نادانہ، پہ سپین مخ غزل لیكل سہ ٹوقے نہ دی .

پۂ زڑونو کےنفرت دے مخبت د چانہ غواڑے. پیالے د زھرو ڈکے دی شربت د چانہ غواڑے. زڑگیا ڈیر سادہ ئ چی د خکلودام کے گیرشوے. دا زئ د سیاست دے خقیقت د چانہ غواڑے.

چی دے پہ سترگو کے بانڑہ شم یارہ سنگۂ بہ وی لکۂ دخوب پکے آودہ شم یارہ سنگہ بہ وی چی پہ رگ رگ کے دے د وینے پہ شان اوگرزیگم د زڑہ پہ کورکے دے دیرہ شم یارہ سنگۂ وی.

مینہ ثہ ٹو کے مشغلا خو نہ وی ؟ لرے کہ خکلو کے وفا خو نہ وی ... پہ خولہ بہ وای چہ دا ستا یما زہ .؟ پہ زڑہ کے بیا دومرہ صفہ خو نہ وی ..غم راکوی مینا خو نہ راکوی .؟ داسے چہ کڑی ھغہ آشنا خو نہ وی ..زڑگیہ گرزا وفا دار پیدا کہ .؟پہ ھریو خکلی کے جفا خو نہ وی...

ﺩ ﺯڑہ ﻧہ ﻣﯽ ﭼﺎﭘﯿﺮﺍ ﺷﻮۓ ﻟﻤﺒﯽ ﭘہ ﻣﺤﺒﺖ ﮐے.. ﺯﻭﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﺧﺎﻭﺭے ﺍﯾﺮﯼ ﭘہ ﻣﺤﺒﺖ ﮐے... ﺯﻣﺎ ﻧہ ﮐہ ﺗﭙﻮﺱ ﮐﻮﯼ ﺩ ﺯڑہ ﭘہ ﺭﻧﺰ ﺁﺧﺘہ ﯾﻢ.... ﭘہ ﺗہ ﺛﻨﮕہ ﺗﯿﺮﯾﮕﯽ ﻭﺭﺯﯼ ﺷﭙے ﭘہ ﻣﺤﺒﺖ ﮐے... ﺭﺍﺯہ ﭼہ ٹﻮﻗﻮ ٹﻮﻗﻮ ﮐے ﯾﻮ ﺑﻞ ﻧۂ ﻣﺮﺍﻭﺭ ﺷﻮ.. ﺁﺷﻨﺎ ﺛﻮﻣﺮﺍ ﻣﺰہ ﮐﻮﯼ ﺟﺮﮔے ﭘہ ﻣﺤﺒﺖ ﮐے. ﻭﺭﻧﮋﺩﯼ ﻧﺸے ﺗﺮے ﻟﺮے ﻟﺮے ﺯﻏﻠہ... ﭼہ ﻧہ ﻭﯼ ﺩ ﭼہ ﻟﻮڑﯼ ﺣﻮﺻﻠﯽ ﭘہ ﻣﺤﺒﺖ ﮐے..

چہ خندل دی اوس زخمونہ درتہ خایم¤ تا راکڑی ٹول داغونہ درتہ خایم¤ تاخو ویل دمحبت بہ سہ سختی وی؟ راشہ نن ئی تکلیفونہ درتہ خایم¤ شونڈی وچی سترگی وچی گرزومہ! خو نن داوخکو سیلابونہ درتہ خایم¤ ای طبیبہ!زہ خو ٹول پرھر پرھریم! زہ بہ کوم کوم پرھرونہ درتہ خایم.

یامی رانزدی کڑھ چی دی خپل شم. یامی سم پرےکڑےچی پاگل شم. یاراتہ ازغےشہ چی تباھ شم. یاخوسم گلاب شہ چی بلبل شم.

خوشحالئ دئ په نصیب قدم قدم شه- په منزل کیی دی گلونه دم په دم شه- هر سحر دئ د اختر غندئ سحر شه- د غمونو نه دئ لرئ کور او در شه.

د زڑہ زخمونہ د لیدو قابل دی،،،،... وحتونہ بیا د شوگیرو قابل دی. د سوی زڑہ سکروٹی مہ لٹوہ، دغہ ایری خو دء پوکو قابل دی.... شراب د مزه کوی جرگے په محبت کے- زما نه که تپوس کوے ده زڑہ په رنز آخته یم- او مینہ نہ پیژنی،،،،. نو داسی خلق د ویشتو قابل دی.::

لگ راپورتہ کہ چشمان شرمیگہ مہ. ماتہ اووایہ جانان شرمیگہ مہ. ماخو ٹولہ دنیا پریخوا ستا دہ پارہ. اوس دے لرےكه زلفان شرمیگہ مہ. چرتۂ خیال کے دے راغلے یم کہ نہ یم. راتہ وایہ پہ ایمان شرمیگہ مہ..